Ledün'ün Günlüğü

Bu gün benimki akşam erken geldi. Sabah çok da erken çıkmamıştı zaten. Pek çok şeyden etkileniyor üzülüyor benimki. Anlamadım. Çok mu kırılgan. Benimkinin bu gibi konularda başvurduğu kendi icadı “Gönül Rafı: Bardak” sistemi varmış.  Bana ve Muaz’a onu anlattı. Öyle yarım sayfalık teori de olmaz dedi ama yine de devam etti. Her tanıştığı gördüğü ümmeti önce sevmeliymişsin bu teoriye göre. Diyor ki, bir şekilde hayatının idamesinde sosyal olarak, iktisadi olarak ilişkili olacaklarına birer boş bardak koyacakmışsın kalbinde. Öyle ki hatasını gördüğün anda bir miktar su koyacakmışsın bardağa. Bardağı yönetmek insanın kendine bağlı imiş. Bazen suyla dolan bardak sahibi bir ek hata ile bardağı taşırıyor ve o bardağı çöpe atıyormuşsun. Bazen bardak belirli bir tarihte son kullanımı geçen cinsten oluyormuş. Bu durumda da bardakla beraber bardağın sahibi ile de ilişki bitiyormuş.  Benimkinde bayağı bir bardak çöplüğü varmış mesela! Neyse, devam edelim konuya. Bazen bazı bardakların altına delik açıyormuşsun. Mesela benimkinin gönül rafında, eşine ait bardağın altı delikmiş. Ne kadar hata yapsa eşi, o da ne kadar su koysa bardak asla dolmuyormuş. Bazen de bardağın yanağında bir noktaya delik açabiliyormuşsun. O bardak sahiplerine karşı da geçmişte yapılan hatayı unutma, yeni yapılan hataları kolay affet, lakin büyük de bir hata yaparsa at gitsin anlamını taşıyormuş. Bazen de Pisagor bardağı olabiliyormuş raftaki bardak. Her ne kadar dolsa da asla taşırmıyormuş. Böylelikle ilişkilerini gönül rafında tuttuğun bardakla yönetiyormuş benimki. İlginç geldi. Dedim ki benim bardağım nasıl! Söylemedi. Söylenmezmiş! Muaz ve benim bardağımın da dibi deliktir belki, kim bilir. Bizi çok sevdiğini biliyoruz. Hurrahman Hayrahman Yarahman.

Ya Mutekebbir dedi benimki yatmazdan evvel. Çok büyük ve büyüklükte eşi olmayan demekmiş. Rezzak bu olmalı! Mırrahman mırrahman mırrahman.